ΑΡΘΡΟ: ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΝΑ ΔΙΑΒΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ…

Οταν τον Οκτώβριο του2011 η Αναγέννηση γκρεμοτσακίζονταν στη Δ’ Εθνική Κατηγορία, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι μια παρέα φιλάθλων που ανέλαβε τα ηνία, θα δρομολογούσε τόσα πολλά πράγματα που αφορούν στην εικόνα της λαοφιλούς ομάδας…

Οταν η Αναγέννηση έφθασε στο σημείο να χάνει αγωνιστικά απο τον ΑΠΟΚ Βελουχίου, τρείς αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρώτου γύρου του περιφερειακού πρωταθλήματος, η συντριπτική πλειοψηφία των πονεμένων φιλάθλων της άρχισε να προετοιμάζεται για την έναρξη μιας μεγάλης περιόδου πέτρινων χρόνων…

Ο τρόπος που η ομάδα επέστρεψε στο προσκήνιο ήταν εντυπωσιακός,τον έχουμε περιγράψει και αναλύσει λεπτομερώς μέσα απο τις στήλες της ιστοσελίδας και είναι σίγουρο πως αυτή η καταπληκτική διετία θα καταλάβει περίοπτη θέση στη μακρά ιστορική διαδρομή του συλλόγου…

Εκείνο που πρέπει να μείνει ως επιστέγασμα και ν’ αποτελέσει ταυτόχρονα τη ΒΑΣΗ για το μέλλον είναι η φιλοσοφία που κυριάρχησε στην πολιτική της Αναγέννησης και η οποία δεν είχε την παραμικρή σχέση με όσα γενικότερα επικρατούν στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Δεν είχε καμμία σχέση με τη στρεβλή αντίληψη που εχουν πολλοί για τη δομή μιας ομάδας και ταυτόχρονα απομυθοποίησε με τρόπο εμφατικό τις λογικές που δυστυχώς κυριάρχησαν στο χώρο και κατέστρεψαν ομάδες μεγάλης μαζικότητας.

Στην πορεία της Αναγέννησης καταργήθηκε η έννοια του“μεγαλοπενδυντή”, κατέπεσε ο μύθος των “ποδοσφαιρικών ειδημόνων”, τσαλαπατήθηκαν οι εγωκεντρικές τάσεις, αποθεώθηκε η συλλογικότητα.

Στις αποφάσεις, στην καθημερινή ενασχόληση, στη διατήρηση της συνοχής…

Στην πράξη (κι όχι στα κούφια λόγια) αποδείχθηκε ότι οι ομάδες ΓΙΝΟΝΤΑΙ και δεν ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ!

Ηταν τόσο “τσακάλια”οι διοικούντες; Ηταν τόσο μεγάλες οι δυνατότητες των ποδοσφαιριστών της ομάδας και των προπονητών της; Ηταν τόσο μεγάλη η οικονομική επιφάνεια των ανθρώπων που μπήκαν μπροστά;

Οχι! Τίποτα απ’ ολα αυτά!

Το πιο σημαντικό απ’ολα ήταν ότι δεν έσπασε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ η συνοχή της παρέας και δεν ναυάγησε το πλάνο.

Το μεγάλο μυστικό είναι ότι οσοι διαχειρίστηκαν αυτή την πορεία είχαν προετοιμαστεί ακόμη και για τα δυσάρεστα αγωνιστικά ενδεχόμενα.

  Για τη μή άνοδο απο τη Δ’ Εθνική, για τη μή άνοδο απο τη Γ’ Εθνική…

Αυτό φαίνεται απο την προώθηση άλλων πολύ πιο νευραλγικών ζητημάτων (απο μια εφήμερη αγωνιστική διάκριση) για την υπόσταση του συλλόγου:

 Αποκτηση χώρου για προπονητήριο, μεγάλος ζήλος για σοβαρή οργάνωση ακαδημιών, αναβάθμιση του διοικητηρίου (γραφεία),διεύρυνση της βάσης των μελών, διαφάνεια και υπευθυνότητα στη διαχείριση των οικονομικών, ρεαλιστικό μπάτζετ προσαρμοσμένο στις δυνατότητες του συλλόγου και τις επιταγές των καιρών, αξιοπιστία της ομάδας σε τρίτους και πολλά άλλα…

Φαίνεται επίσης απο τον τρόπο που στηρίχθηκε ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές. Δεν πέρασε η πολιτική των “ειδημόνων” και οσοι ανέλαβαν τον αγωνιστικό σχεδιασμό στηρίχθηκαν απο τους υπολοιπους με αποδεκτό εξ αρχής το ενδεχόμενο να προβούν και σε λάθη…

Ηταν επομενο αφού ακολουθήθηκε η λογική να έλθει και με τρόπο εντυπωσιακό η αγωνιστική πρόοδος…

Η Αναγέννηση έκλεισε την περασμένη Κυριακή μια σεζόν με πολύ ζεστά συναισθήματα για το “αύριο” που ελάχιστες φορές τα βιώσαμε στα τελειώματα προηγούμενων περιόδων.

Συνήθως τέτοια εποχή κυριαρχούσε η αβεβαιότητα.

Για πρώτη φορά η καρδιά σκιρτάει αισιόδοξα για την επόμενη μέρα…

Ο δρόμος άνοιξε! Στο χέρι όλων οσοι αγαπούν την ομάδα είναι να τον διαβούν μαζί της…

ΥΓ. Σε κείνους που εξακολουθούν ακόμη και τώρα μέσα σ’ αυτό το απέραντο κατάντημα του ελληνικού ποδοσφαίρου να πιστεύουν πως οι ομάδες “αγοράζονται”, αφιερώνουμε τη φωτογραφία του άρθρου.

Τρία πιτσιρίκια,που αν τα παρατηρήσετε προσεκτικά όλο και κάποιους γνωστούς θα σας θυμήσουν…

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ